13 października br. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów wydał bardzo korzystną uchwałę (sygn. akt II FPS 3/25) o następującej treści:
Na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111) w sprawie zakończonej decyzją ostateczną za przesłankę wznowienia postępowania na wniosek strony mogą być uznane nowe okoliczności lub nowe dowody, które były znane stronie w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego, ale strona ich nie powołała.
Z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej – którego dotyczy opisywana uchwała – wynika, że wznawia się postępowanie w sprawie zakończonej decyzją ostateczną jeśli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję.
Podjęta uchwała ma duże znaczenie praktyczne w kontekście zastosowania owej przesłanki wznowieniowej, gdy mamy do czynienia z nowymi dowodami i nowymi okolicznościami znanymi stronie, które z różnych przyczyn nie zostały przez nią powołane w trakcie trwania postępowania wymiarowego (zwykłego).
Sędziowie w rozszerzonym składzie orzekli na korzyść podatnika, uznając w uchwale, że pojęcie „nowych dowodów” nie ogranicza się wyłącznie do takich, które nie były znane stronie w trakcie trwania postępowania podatkowego, czyli że nie muszą być też „nowe” dla strony. Nie powinno mieć bowiem znaczenia to, czy podatnik znał dowód, którego nie znał organ, wydając decyzję ostateczną, bo wynika to już z samej literalnie odczytywanej treści przepisu. Mimo wszystko rozbieżność interpretacyjna w tym zakresie powstała, a taka zawężająca wykładnia została zaprezentowana chociażby w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 06 sierpnia 2025 r. (sygn. akt I SA/Gl 96/25- niepraw.), gdzie sąd uznał, że strona może powoływać się w postępowaniu wznowieniowym tylko na takie okoliczności faktyczne bądź dowody, co do których istnienia nie posiadała wiedzy w trakcie toczącego się postępowania zwykłego, zatem nie mogła żądać ich uwzględnienia w jego toku.
Treść uchwały będzie wiążąca dla sądów i pośrednio organów administracji, zatem takie orzeczenia jak to wydane przez WSA w Gliwicach powinny „odejść do lamusa”.