Rafał Kłagisz – Rafał Kłagisz Kancelaria Doradcy Podatkowego

21lis

Korzystny wyrok NSA dla naszego klienta – termin na doręczenie zawiadomienia w trybie art. 70c ordynacji podatkowej wynosi 5 lat

W dniu 19 listopada 2025 r. odbyła się rozprawa przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie jednego z naszych klientów (sygn. akt I FSK 2052/22) w zakresie rozliczeń w podatku VAT. Najdalej idącym zarzutem był zarzut przedawnienia zobowiązania podatkowego, z uwagi na fakt że zawiadomienie o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia w związku z wszczętym postępowaniem karnym skarbowym nie zostało prawidłowo doręczone przed upływem terminu podstawowego, pięcioletniego określonego i liczonego na podstawie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uznał zarzut za zasadny i tym samym zgodził się z naszym stanowiskiem tj. Skarżącej Spółki wyrażonym w dodatkowym piśmie procesowym oraz ze stanowiskiem Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców, który wstąpił do sprawy na etapie postępowania przed NSA. Przyjął również za słuszne stanowisko tegoż sądu wyrażone w innych wyrokach zapadłych w podobnym stanie faktycznym tj. wyroku NSA z dnia 08 grudnia 2023 r. I FSK 1718/23 oraz wyroku NSA z dnia 10 lipca 2024 r. sygn. akt I FSK 1278/22.

Nakreślając tło sprawy, wystosowano dwa zawiadomienia w trybie art. 70c O.p. o zawieszaniu biegu terminu przedawnienia z uwagi na wszczęcie postępowania karnego skarbowego. Pierwsze jeszcze w terminie 5-letnim liczonym od końca roku kalendarzowego, w którym upływał termin płatności zobowiązania podatkowego, jednak doręczone nieprawidłowo, gdyż bezpośrednio Spółce z pominięciem ustanowionego w sprawie pełnomocnika (patrz uchwała 7-sędziów NSA z dnia 18.03.2019 r. sygn. akt I FPS 3/18). Natomiast kolejne zawiadomienie zostało wystosowane 2 lata po upływie tego terminu, o którym mowa w art. 70 § 1 O.p. (podstawowy termin 5-letni) W międzyczasie bieg terminu przedawnienia został zawieszony z uwagi na wniesienie skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania (art. 70 § 6 pkt 2 O.p.). Ponowione zawiadomienie zostało doręczone pełnomocnikowi Spółki przed upływem terminu przedawnienia, który wydłużył się z uwagi jego zawieszenie z tej podstawy.

Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu ustnym wyroku wskazał, że ponowione zawiadomienie nie odniosło skutku i nie miało wpływu na bieg terminu przedawnienia, gdyż przy ustalaniu momentu, w którym najpóźniej podatnik ma zostać zawiadomiony o zastosowaniu w art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, nie powinno uwzględniać się okoliczności nie wymienionych w tej jednostce redakcyjnej art. 70 O.p., a mających wpływ na bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Innymi słowy nie przed upływem terminu określonego zgodnie z wszystkimi paragrafami art. 70 i następnymi przepisami Ordynacji podatkowej, a terminem podstawowym, pięcioletnim określonym i liczonym na podstawie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.

20lis

Sąd przyznał nam rację – niewypłacone zyski przedsiębiorcy nie tracą swojego charakteru z chwilą przekształcenia w sp. z o.o. (sygn. III SA/WA 1937/25)

W imieniu naszej Klientki złożyliśmy skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na negatywną interpretację indywidualną, zgodnie z którą wypłata z kapitału zapasowego Spółki powstałej z przekształcenia JDG wartości niewypłaconego zysku wypracowanego w ramach tej działalności będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Sąd wyrokiem z dnia 18 listopada 2025 r. (sygn. III SA/Wa 1937/25) uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną przychylając się do utrwalonej już linii orzeczniczej, zgodnie z którą nie można twierdzić, że zyski wypracowane przez przedsiębiorcę – osobę fizyczną i przyjęte przy przekształceniu jego przedsiębiorstwa przez spółkę kapitałową stanowią udział w zyskach osoby prawnej, jeżeli są wyodrębnione w księgach rachunkowych spółki jako zyski z lat poprzednich (czyli z lat kiedy spółka nie istniała).

Zatem skoro zostały one wcześniej opodatkowane podatkiem PIT jako dochód przedsiębiorcy, a jedynie niepobrane przez niego do majątku prywatnego, to nie mogą być po raz kolejny opodatkowane jako udział w zyskach osoby prawnej. Taka wypłata powinna być neutralna podatkowo.

Obecnie czekamy na pisemne uzasadnienie omawianego wyroku, gdzie zostanie przedstawiony bardziej szczegółowy opis jego motywów.

17paź

Uchwała NSA – można wznowić postępowanie w oparciu o nowe dowody znane stronie w trakcie postępowania zwykłego

13 października br. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów wydał bardzo korzystną uchwałę (sygn. akt II FPS 3/25) o następującej treści:

Na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111) w sprawie zakończonej decyzją ostateczną za przesłankę wznowienia postępowania na wniosek strony mogą być uznane nowe okoliczności lub nowe dowody, które były znane stronie w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego, ale strona ich nie powołała.

Z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej – którego dotyczy opisywana uchwała – wynika, że wznawia się postępowanie w sprawie zakończonej decyzją ostateczną jeśli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję.

Podjęta uchwała ma duże znaczenie praktyczne w kontekście zastosowania owej przesłanki wznowieniowej, gdy mamy do czynienia z nowymi dowodami i nowymi okolicznościami znanymi stronie, które z różnych przyczyn nie zostały przez nią powołane w trakcie trwania postępowania wymiarowego (zwykłego).

Sędziowie w rozszerzonym składzie orzekli na korzyść podatnika, uznając w uchwale, że pojęcie „nowych dowodów” nie ogranicza się wyłącznie do takich, które nie były znane stronie w trakcie trwania postępowania podatkowego, czyli że nie muszą być też „nowe” dla strony. Nie powinno mieć bowiem znaczenia to, czy podatnik znał dowód, którego nie znał organ, wydając decyzję ostateczną, bo wynika to już z samej literalnie odczytywanej treści przepisu. Mimo wszystko rozbieżność interpretacyjna w tym zakresie powstała, a taka zawężająca wykładnia została zaprezentowana chociażby w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 06 sierpnia 2025 r. (sygn. akt I SA/Gl 96/25- niepraw.), gdzie sąd uznał, że strona może powoływać się w postępowaniu wznowieniowym tylko na takie okoliczności faktyczne bądź dowody, co do których istnienia nie posiadała wiedzy w trakcie toczącego się postępowania zwykłego, zatem nie mogła żądać ich uwzględnienia w jego toku.

Treść uchwały będzie wiążąca dla sądów i pośrednio organów administracji, zatem takie orzeczenia jak to wydane przez WSA w Gliwicach powinny „odejść do lamusa”.

22wrz

Wyjazd integracyjny na Podlasie

Tegoroczny wrześniowy wyjazd integracyjny odbył się pod hasłem „Szlakami i smakami Podlasia”. Naszą podróż rozpoczęliśmy w Supraślu, gdzie mogliśmy podziwiać niezwykłą kolekcję sztuki w Muzeum Ikon. Następnie udaliśmy się do Kruszynian, aby zobaczyć jeden z nielicznych w Polsce meczetów oraz poznać historię i kulturę tatarską.

Nie zabrakło kontaktu z naturą – spacer po Puszczy Białowieskiej był okazją do wyciszenia i zachwytu nad pięknem przyrody. Odwiedziliśmy także klimatyczny Tykocin oraz Białystok, gdzie nasz pobyt zakończył się niezapomnianym koncertem w Operze i Filharmonii Podlaskiej.

Wyjazd miał również kulinarny akcent – wspólne zdjęcie przed słynną restauracją Carską w Białowieży przypomina nam o smakach i atmosferze tego niezwykłego miejsca.

Był to czas nie tylko zwiedzania i odkrywania Podlasia, ale przede wszystkim budowania relacji, wspólnej radości i integracji naszego zespołu.

28sie

Skargi do sądu wysyłane przez e-doręczenia – pułapka fiskusa

W tym roku, najpierw profesjonalni pełnomocnicy, a następnie podmioty wpisane do rejestru przedsiębiorców KRS zostały poddane obowiązkowi stosowania platformy e-Doręczenia w celu komunikacji z organami administracji publicznej.

Pomimo jednak, że skargi do sądów administracyjnych co do zasady składa się za pośrednictwem organu, który wydał skarżony akt administracyjny, to przepisy posługują się słowami „elektroniczna skrzynka podawcza”, co identyfikowane jest ze skrzynką organu na platformie e-PUAP.

Właśnie ten niuans wykorzystywany jest przez organy, które wnoszą do sądów administracyjnych o odrzucanie z powodów formalnych skarg wniesionych za pośrednictwem organu przez platformę e-Doręczenia.

Właśnie taka sytuacja zaistniała w sprawie jednego z naszych klientów (wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 czerwca 2025 r. sygn. akt III SA/Wa 778/25), Sąd jednak nie przychylił się do argumentacji fiskusa, uznając, że nie taki był cel wprowadzenia e-Doręczeń, które miały usprawniać, a nie utrudniać komunikację obywateli z organami administracji.

Artykuł autorstwa Katarzyny Jastrzębskiej opisujący tę sprawę, wraz z komentarzem właściciela kancelarii – Rafała Kłagisza, ukazał się w nowym wydaniu Dziennika Gazety Prawnej. Zachęcamy do zapoznania się w wersji papierowej [wydanie z 11 sierpnia 2025 r. nr 154 (6571)], jak i elektronicznej pod adresem:

https://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/9859247,sad-potwierdza-na-obywateli-zastawiono-pulapke.html

21lip

Zmiany w limitach amortyzacji dla samochodów osobowych od 1 stycznia 2026 r.

Począwszy od 1 stycznia 2026 r. zaczną obowiązywać nowe zasady dotyczące limitów wartości samochodów, do których można uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne oraz raty leasingowe, czynsz najmu i opłaty z umów podobnych do najmu. Zmiany obejmą zarówno PIT, jak i CIT.

OBECNE ZASADY (DO KOŃCA 2025 R.)

Do końca 2025 r. obowiązuje dwustopniowy limit wartości samochodu, do którego dopuszczalne jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, ujmowanych w kosztach uzyskania przychodów. Oznacza to, że w kosztach nie można uwzględnić odpisów, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

225 000 zł dla samochodów elektrycznych i wodorowych;
150 000 zł dla pozostałych samochodów osobowych.

NOWE ZASADY (OD 1 STYCZNIA 2026 R.)

Od 2026 r. wprowadzony zostaje trójstopniowy limit, uzależniony od rodzaju napędu i poziomu emisji CO₂:

225 000 zł dla samochodów elektrycznych i wodorowych;
150 000 zł dla samochodów spalinowych, których emisja CO₂ jest mniejsza niż 50 g/km;
100 000 zł dla samochodów spalinowych, których emisja CO₂ wynosi 50 g/km lub więcej.

Limit 225 000 zł dla aut elektrycznych i wodorowych pozostaje bez zmian. W przypadku samochodów spalinowych wyższy, 150 000 zł próg dotyczy tylko aut z niską emisją CO₂ -poniżej 50g/km. Jeżeli samochód przekracza tę normę emisji, limit spada do 100 000 zł.

To, czy dany samochód spełnia normy emisji oceniane będzie na podstawie danych z Centralnej Ewidencji Pojazdów.

Takie same limity będą stosowane przy rozliczaniu rat leasingowych, czynszu najmu oraz opłat z innych umów o podobnym charakterze.

Jest to znacząca, lecz spodziewana od dłuższego czasu zmiana. Jeśli mają Państwo jakieś pytania lub wątpliwości, zapraszamy do kontaktu.

14lip

Od 2026 r. Wyższy limit zwolnienia podmiotowego w VAT

Na mocy ustawy z dnia 24 czerwca 2025 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2025 poz. 896) od 1 stycznia 2026 r. o 20% podniesiony zostanie limit zwolnienia podmiotowego w VAT – z 200 000 zł do 240 000 zł.

Oznacza to, że zwolniona z podatku będzie sprzedaż, której wartość w poprzednim i bieżącym roku podatkowym nie przekroczy wartości 240 000 zł, z wyłączeniem podatku.

Ustawodawca doprecyzował także, że ze zwolnienia będą mogli skorzystać podatnicy, u których wartość sprzedaży w 2025 r. przekroczy 200 000 zł, ale nie przekroczy 240 000 zł, również Ci, którzy dopiero w tym roku rozpoczęli działalność. Ma to odpowiednie zastosowanie również do podatników posiadających siedzibę na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, o których mowa w art. 113a ustawy o VAT.

W razie pytań lub wątpliwości zapraszamy do kontaktu.

30cze

Zaliczki na poczet dywidendy w estońskim CIT – wyrok WSA w Krakowie

W dniu 24 kwietnia br. WSA w Krakowie wydał wyrok w sprawie opodatkowania zaliczek na poczet dywidendy w spółkach korzystających z estońskiego CIT (sygn. akt I SA/Kr 158/25).

Przedmiotem rozstrzygania była wykładnia przepisów ustawy o CIT dotyczących ryczałtu od dochodów spółek (CIT estoński) w zakresie zastosowania właściwej stawki ryczałtu przy wypłacie zaliczek na poczet dywidendy w sytuacji, gdy spółka ma zmienny poziom sprzedaży wpływający na tę stawkę (10% przy małym podatniku, 20% przy poziomie sprzedaży przekraczającej równowartość 2 mln euro brutto).

Skarga do sądu została złożona na interpretację indywidualną z 10 stycznia 2025r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.658.2024.2.KM), gdzie Dyrektor KIS zaprezentował odmienne od dotychczasowego stanowisko, zgodnie z którym wypłata zaliczki na poczet zysku rocznego podlega opodatkowaniu według takiej samej stawki ryczałtu co podział zysku rocznego.

Wcześniej przyjmowano, że stawka ryczałtu dla zaliczek na poczet dywidendy powinna być ustalana na moment (rok) wypłaty zaliczki, niezależnie od tego, jaki status miała spółka na moment (rok) podjęcia uchwały o podziale zysku, na poczet którego zaliczka była wypłacana. Zatem mogło dojść do sytuacji, w której zaliczki wypłacane na poczet zysku za dany rok opodatkowane były inną stawką niż pozostała kwota zysku za ten rok przeznaczona do podziału.

WSA w Krakowie oddalił skargę podatnika oraz uznał stanowisko wyrażone w interpretacji z dnia 10 stycznia 2025 r. za prawidłowe. Jednocześnie w uzasadnieniu wyroku czytamy:

literalne brzmienie art. 28t ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wskazuje, że podstawę opodatkowania stanowi dochód z tytułu podzielonego zysku ustalonego w roku, w którym podjęto uchwałę o podziale zysku,
podstawę opodatkowania ryczałtem z tytułu podzielonego zysku podatnik ma zatem obowiązek ustalić w roku podatkowym, w którym podjęto uchwałę o podziale zysku, na podstawie której zysk przeznaczono do wypłaty udziałowcom,
wypłacając dywidendę (zysk z danego roku) wiodąca dla ustalenia właściwej stawki podatku jest data (rok podatkowy) podjęcia uchwały w sprawie podziału wyniku finansowego netto, nie zaś data faktycznej wypłaty tego zysku ani rok, za który jest wypłacany.

Wykładnia prezentowana w powyższym wyroku może skutkować problemami praktycznymi, chociażby w kontekście wysokości należnego PIT (19%) od zaliczek na poczet dywidendy po stronie wspólników spółki. Otóż na wysokość należnego PIT wpływa stawka (wysokość) estońskiego CIT. Istnieje bowiem możliwość odliczenia części podatku obciążającego spółkę, co uzależnione jest od statusu tej spółki – 90% odliczenia dla „małych podatników” i rozpoczynających działalność oraz 70% dla pozostałych.

Należy też pamiętać, że PIT płatny jest na bieżąco (do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania wypłaty), w odróżnieniu do ryczałtu płatnego do końca marca roku podatkowego następującego po roku, w którym wypłacono zaliczkę na poczet przewidywanej dywidendy (np. interpretacja DKIS z dnia 04 maja 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.145.2023.1.OK/PP). Zastosowanie zatem błędnej stawki ryczałtu może skutkować naliczeniem PIT w błędnej wysokości, co może mieć istotny wymiar finansowy.

30maj

Skuteczność zawiadomienia podatnika o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia – Wyrok WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 2752/24)

W dniu 14 maja 2025 r. zapadł korzystny dla naszego Klienta wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. akt III SA/Wa 2752/24.

Sprawa była wielowątkowa i dotyczyła szeregu zarzutów naruszenia przepisów przez organy podatkowe, jednak kluczowa dla sprawy była podnoszona przez nas kwestia przedawnienia zobowiązań podatkowych w podatku VAT z uwagi na brak skuteczności zawiadomienia podatnika o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia podatkowego w trybie art. 70c Ordynacji podatkowej.

W sprawie mieliśmy bowiem do czynienia z dwoma postępowaniami karnymi, jedno stricte karno-skarbowe, gdzie jako pełnomocnicy podnosiliśmy dodatkowy zarzut instrumentalnego wszczęcia tego postępowania. Sąd nie podzielił jednak tej argumentacji.

W odniesieniu do drugiego z postępowań, to organ wystosował zawiadomienie o rozpoczęciu zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych na podstawie wszczętego śledztwa o przestępstwo określone w art. 299 § 1 i 5 kk. Sąd przychylił się do naszego stanowiska wyrażonego w skardze, że takie śledztwo nie ma bezpośredniego związku z postępowaniem wymiarowym. Dalsze losy tego postępowania, w tym zmiana kwalifikacji czynu nie mają znaczenia dla biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Oceny, czy doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, dokonuje się na chwilę wszczęcia postępowania. Tym samym przedmiotowe postępowanie nie ma żadnego wpływu na bieg terminu przedawnienia zobowiązania w podatku VAT Spółki.

Takie stanowisko wyraził wcześniej Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 09 kwietnia 2024 r. sygn. akt I FSK 662/23.

Ponadto w przedmiotowym wyroku Sąd odniósł się do wadliwie przeprowadzonego przez organy podatkowe postępowania dowodowego w zakresie badania dobrej wiary po stronie Spółki. Sąd ocenił negatywnie prezentowaną przez organy ocenę w tym zakresie, wskazując że została ona oparta na dalekich domniemaniach.

Obecnie oczekujemy na uzasadnienie ustne przedmiotowego wyroku. Stanowisko Sądu w tej sprawie może mieć znaczenie też dla innych podobnych spraw, zarówno w kontekście przedawnienia zobowiązań podatkowych jak i oceny dobrej wiary po stronie podatnika w kwestionowanych przez organy transakcjach.

23kwi

Liczba dni kontroli jednak ma znaczenie

W dniu 20 marca 2025 r. odbyła się rozprawa przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt I FSK 2047/21, dotycząca naszego Klienta. Na chwilę obecną oczekujemy na sporządzenie uzasadnienia wyroku.

Na uwagę zasługuje fakt, iż przedmiotowa sprawa została już wcześniej poddana kontroli sądowo-administracyjnej. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 października 2018 r. o sygn. akt I FSK 1897/16 uchylił w całości zaskarżony wyrok sądu pierwszej instancji oraz decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z uwagi na upływ terminu przedawnienia w odniesieniu do części okresów rozliczeniowych wskazanych w decyzji.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie wydał decyzję, którą postanowił uchylić decyzję organu I instancji w części dotyczącej okresów rozliczeniowych od stycznia do kwietnia 2008 r. i umorzył postępowanie w tym zakresie, zaś w pozostałym zakresie decyzja organu I instancji została utrzymana w mocy. Strona nie godząc się z rozstrzygnięciem wniosła skargę do WSA. W następnej kolejności został wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrok z dnia 17 marca 2021 r. o sygn. akt III SA/Wa 1367/20 oddalający wniesioną skargę.

Sprawa została przejęta przez naszą Kancelarię z momentem wnoszenia skargi kasacyjnej od ww. wyroku WSA.

Czego dotyczy wydany w sprawie Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego ?

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA, a w motywach ustnych rozstrzygnięcia odniósł się w szczególności do kwestii braku wskazania liczby dni kontroli w wydanych w stosunku do naszego Klienta protokołach kontroli, jako kwestii, która winna zostać zbadana przez Sąd I Instancji. W naszej ocenie przedmiotowy wyrok może mieć kluczowe znaczenie, bowiem jest to jeden z nielicznych wyroków poddający ocenie kwestię z pozoru mało znaczącą – mianowicie weryfikację kwestii przekroczenia liczby dni kontroli.

W przedmiotowej sprawie, na podstawie stosownego upoważnienia zostały przeprowadzone kontrole podatkowe zakończone wydaniem dwóch protokołów. Co jest istotne z punktu widzenia przedmiotowej sprawy, przed ich wszczęciem Prokuratura Okręgowa w Olsztynie, zabezpieczyła dokumentację księgowo-rachunkową naszego Klienta.

W przedmiotowej sprawie nie zweryfikowano podstawowej kwestii, po pierwsze jakim podatnikiem (mikro /małym /średnim /dużym) był nasz Klient w momencie przeprowadzanych kontroli, po drugie dlaczego organ kontroli nie wskazał w protokołach ile czasu te kontrole trwały, a także czy obiektywnie oceniając niezależnie od tego czy Strona była mikro/ małym/ średnim czy dużym podatnikiem, czy zgromadzony materiał dowodowy w toku przeprowadzonych kontroli podatkowych mógł stanowić podstawy do wydania przedmiotowych decyzji (Decyzji organu I instancji oraz wydanej w następstwie Decyzji Dyrektora IAS).

Dokonując analizy akt sprawy, ustaliliśmy, iż liczba dni kontroli podatkowych została znacznie przekroczona, co stanowiło jednocześnie kwestię istotną – ale drugorzędną, bowiem organ kontroli w wydanych protokołach nie wskazał liczby dni kontroli, choć był do tego zobowiązany. Powyższe stanowiło naruszenie dyrektywy zawartej w art. 80b Ustawy o SDG[1]. Na gruncie przedmiotowej sprawy zastosowanie miały przepisy uchylonej już Ustawy SDG, przy czym należy wskazać, iż w obecnym stanie prawnym znajdują one swoje odzwierciedlenie w przepisach Ustawy Prawo Przedsiębiorców[2].

W kontekście powyższych okoliczności przytoczony został precedensowy (i jedyny odnoszący się w sposób tak obszerny do kwestii braku wskazania dni kontroli) wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 lutego 2020 r. o sygn. I FSK 2243/19. Tym samym, wydane w sprawie rozstrzygnięcie, jako drugie skupia swoją uwagę na naruszeniach dokonywanych już na etapie kontroli podatkowej, które powinny być odczytywane w powiązaniu z przepisami Ustawy o SDG/ Prawo Przedsiębiorców z uwagi na ich bezpośredni wpływ na przebieg sprawy podatkowej.

W świetle zaprezentowanego stanowiska, należało zgodzić się z Naczelnym Sądem Administracyjnym, który wskazuje że poszczególne rozwiązania przyjęte w Ordynacji podatkowej musiały być w takim razie oceniane przez pryzmat przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które miały charakter lex specialis wobec przepisów Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji uznaliśmy, że materiał zgromadzony w toku ww. kontroli na mocy przepisu art. 77 ust. 6 Ustawy SDG nie mógł stanowić materiału dowodowego w sprawie.

„Dowody przeprowadzone w toku kontroli przez organ kontroli z naruszeniem przepisów prawa w zakresie kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, jeżeli miały istotny wpływ na wyniki kontroli, nie mogą stanowić dowodu w żadnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym, karnym lub karno-skarbowym dotyczącym kontrolowanego przedsiębiorcy.”

Powyższy przepis wskazuje wprost, że jeżeli dowody miały istotny wpływ na wynik sprawy, a zostały dokonane z naruszeniem przepisów prawa, nie mogą stanowić dowodu w postępowaniu podatkowym.

Należy wskazać, iż dowody zgromadzone w toku kontroli miały zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, bowiem to one stanowiły podstawę do wydania decyzji.

Czy w sprawie nie miał zastosowania przepis art. 83 ust. 2 Ustawy SDG ?

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na treść art. 83 ust. 2 Ustawy SDG, który stanowił, że „Ograniczeń czasu kontroli nie stosuje się, w przypadkach gdy: (…) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałaniu popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia.”

Na kanwie przedmiotowej sprawy, wskazany przepis nie miał zastosowania bowiem dokumenty stanowiące podstawę kontroli zostały w pierwszej kolejności zabezpieczone przez Prokuraturę Apelacyjną w Olsztynie, a dopiero po wszczęciu kontroli zwrócono się z prośbą o przekazanie dokumentów rozliczeniowych naszego Klienta za okres objęty kontrolą

Zatem przeprowadzenie kontroli nie miało na celu przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub jego wykroczenia, przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, jak również nie miało na celu zabezpieczenia dowodów jego popełnienia. Bowiem te dowody zostały zabezpieczone już przed wszczęciem kontroli podatkowych.

Z niecierpliwością i zainteresowaniem oczekujemy na pisemne uzasadnienie wyroku, i rozwinięcie motywów ustnych w przedmiotowej sprawie.

[1] Ustawa z dnia 2 lipca 2004 o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. 2007 r. 155. 1095).

[2] Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo Przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2024 poz. 236).

1 2